Η Δερβητσάνη της Κάτω Δροπόλεως Αργυροκάστρου (Παλαιοβιβλιοπωλείο)

Οἱ ἀσχοληθέντες μὲ τὴν Ἠ πειρωτικὴν ἱστορίαν, ἐπεσήμαναν τὰς μεγάλας δυσκολίας, τὰς ὁποίας παρουσιάζει ἡ σχετικὴ ἔρευνα. Ἡ αἰτία ὀφείλεται τόσον εἰς τὴν έλλειψιν συγγραφικῶν πηγῶν ὅσον καὶ ἀνασκαφικός προσπαθείας, παρὰ τὸ ἄφθονον ἐρειπιακὸν ὑλικὸν ὅπερ, ἡ ὑπόδουλος ἰδίᾳ Ἤπειρος, διαθέτει, πλεῖστον μέρος οὗτινος δυσκόλως θὰ ἠδύνατο νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς «ἄνευ σημασίας». Μὲ ἱκανὴν προσπάθεια, ὡς εὐνόητον, ἐθέσαμεν εἰς τάξιν τινὰ τὸ ἐσκορπισμένον καὶ ἰσχνὸν ὑλικόν, τὸ ὁποῖον ἐνίοτε τυχαίως ἀνεύρομεν καὶ χωρίς νὰ ἀναμένωμεν τοῦτο καὶ χωρίς οὔτε τὸ ὑλικὸν νὰ εἶνε ὡλοκληρωμένον οὔτε καὶ ἡ ταξινόμησις ἀρτία, ἀπεφασίσαμεν νὰ παρουσιάσωμεν τὸ ὑλικὸν αὐτὸ εἰς τὰς σελίδας τοῦ παρόντος πονῇματος «Η ΔΕΡΒΗΤΣΑΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΔΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ»,

«ἱστορίας μόνον χάριν καὶ τοῦ μὴ λήθης βυθῷ, ἢν ὁ χρόνος εἶδε γεννᾶν, παραδοθῆναι».
Καὶ ἡ ἱστορία τῆς Δερβητσάνης, ὅθεν, χάνεται εἰς τὸ βάθος τῶν αἰώνων. Θὰ ὑπερέβαινε τὰ ὅρια τῆς παραλείψεως ἡ μὴ μνεία ἐνταῦθα καὶ τῆς συνδρομῆς, ἣν μοὶ παρέσχεν ὁ ὁμοχώριός μου Νικόλαος Χαραλάμπους Σύρμος, διατελέσας κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ Πρόεδρος τῆς κωμοπόλεως μας.

Τοῦ πονήματος τούτου ἠρξάμην τὴν συγγραφὴν κατὰ μῆνα Σεπτέμβριον τοῦ ἔτους 1977.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 21ῃ Ἰανουαρίου 1978,
πονήσας
Γεώργιος Χαραλ. Παπαδόπουλος